18 maart 2024 Met 7 bussen richting De Jungle in Calais Op 17-jarige leeftijd kwam ik voor het eerst bewust in contact
7 december 2024
Piloot, manager, muzikant. Dat is wat Hajji later wil worden. Drie heel verschillende ambities, maar ze vertellen samen het verhaal van een jongen die durft te dromen en een grote drive heeft om te groeien.
Ik ontmoette Hajji bij Yimusa, een organisatie in Jinja, Oeganda, die kinderen opvangt die anders geen toegang hebben tot onderwijs, gezondheidszorg of regelmatig eten. Hajji is 14 jaar, zit op de middelbare school en woont thuis bij zijn moeder, broer en vijf zussen. Thuis is het druk, soms chaotisch, en niet altijd gemakkelijk. Bij Yimusa vindt Hajji rust, vriendschap en een plek waar hij kan leren en ontdekken.
De eerste dagen dat ik Hajji zag, was hij rustig en observerend. Hij leek alles in zich op te nemen voordat hij zich mengde in de drukte van de groep. Maar zodra er spelletjes werden gespeeld, veranderde hij in een fanatieke deelnemer met een sterke drang om te winnen. Hajji heeft een natuurlijke leergierigheid, iets wat me meteen opviel toen ik mijn gitaar uit mijn tas haalde.
Na een paar nummers gespeeld te hebben, pakte Hajji de gitaar op, leek het alsof hij direct wist wat te doen. Ritme had hij meteen in de vingers; akkoorden waren een grotere uitdaging, maar daar ging hij direct mee aan de slag. Binnen een dag had hij het E-akkoord onder de knie. Voor ik het wist was hij bezig om andere jongens te leren hoe zij het E-akkoord moesten spelen. Hajji is niet alleen een snelle leerling, deelde ook graag met anderen.
Naast zijn interesse in de gitaar speelt Hajji djembé en zingt hij graag gospelmuziek. Hier kom ik later op de dag achter wanneer ze bij Yimusa met de hele groep beginnen te zingen als koor. Prachtig.
Na een paar dagen vroeg ik Hajji of ik hem mocht interviewen. Hij moest er even over nadenken maar vond het uiteindelijk een goed idee. Wat volgde, was een gesprek dat zijn ambities en dromen onthulde.
“Ik wil piloot worden,” zei hij met een glimlach. “Dan kan ik mijn land van boven zien.” Toen ik hem vroeg waarom dat belangrijk voor hem was, antwoordde hij zonder aarzelen: “Het lijkt me geweldig om alles vanuit de lucht te zien. Maar…” Hij pauzeerde even en vervolgde: “Mijn echte droom is manager worden, zodat ik mensen kan helpen met hun werk.”
Hajji’s wens om anderen te helpen kwam steeds naar voren in ons gesprek. Hij vertelde hoe belangrijk het voor hem is om een verschil te maken, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de mensen om hem heen. Toch straalde zijn gezicht op bij het idee van vliegen. “Dat zou een droom zijn die uitkomt,” zei hij met een bescheiden lach.
In gesprek met Hajji
Hajji groeide op zonder vader. Zijn vader overleed voor zijn geboorte, een realiteit die hem zowel gevormd als gesterkt heeft. “Een vader heb ik nooit gehad,” zei hij stil, terwijl hij naar de grond keek. “Thuis is het druk, en er is weinig aandacht voor mij.”
Soms lijkt het een ‘bijzaak’ als je kijkt naar de uitdagingen waarmee hij dagelijks te maken heeft: weinig eten, slechts twee setjes kleding en elke dag minstens een uur lopen naar school. Als het meezit, is er avondeten bij Yimusa. Zo niet, dan heeft Hajji alleen een lunch op school gehad, bestaande uit poche (maïs en bonen).
Maar een vader missen is geen bijzaak. Het betekent dat Hajji, als jongen in het gezin, een zware verantwoordelijkheid draagt. Hij moet hard werken om te helpen dat er eten op tafel komt. Voor veel jongens in zijn situatie betekent dit dat school op een laag pitje komt te staan of zelfs geen optie meer is.
Gelukkig heeft Hajji bij Yimusa een plek gevonden waar hij niet alleen kan leren, maar ook even kind mag en kan zijn. Hij vindt steun bij zijn vrienden en de vrijwilligers. “Ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn,” zei hij.
Hajji (rechts) met zijn vrienden bij Yimusa
Toen het einde van ons gesprek naderde bedankte ik hem voor zijn verhaal. Ik merkte aan hem dat hij snel weer aan de slag wilde en ik daagde hem uit om een paar nieuwe akkoorden te leren. De drive en het enthousiasme van Hajji maakte me vrolijk en gaf veel energie.
Een week lang trok ik op met Hajji. Hij liet me zien hoe veerkracht en ambitie hand in hand kunnen gaan, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. Hij leerde me dat dromen groot mogen zijn, zolang je bereid bent om ervoor te werken.
Het verhaal van Hajji zal ik niet snel vergeten! Hij is niet alleen een jongen met dromen; hij is een jongen met de vastberadenheid om ze waar te maken.
18 maart 2024 Met 7 bussen richting De Jungle in Calais Op 17-jarige leeftijd kwam ik voor het eerst bewust in contact